Ben Seni Gözlerimde Hüzünle Sevdim

Ben seni gözlerimde hüzünle sevdim
Geride kalan iklimlerine eşlik etmek istedim
Uykularına girdim düşlerindeki firarları,
Karabasanlarındaki korkularını bildim
Cellâtlarını birer birer kurşuna dizdim
Ben seni ucu hep ıslak kirpiklerle sevdim…

Nefesinde papatyaların gölgesindeki kırların özlemini içtim
Kelimelerin yetmezliğinde bakışlarının çaresizliğini izledim
İfade etmek istemeyişlerimde isyanlarını
Kırılganlığında isimsizliğin ne demek olduğunu
Sessizliğin nasıl ve ne çok konuştuğunu bildim…
Ben seni arka odalarda, arka bahçelerde, arka pencerelerde sevdim…

Sen belki de başıma gelen en güzel şeydin
Tüm hücrelerime girdin beni en yalın halimle gördün
Binlerce kez dokundun yüreğime bir bilebilseydin
Ne kadar çok ben oldun, ne kadar çok sen oldum
Belki yangınlarımdan korktun geride bıraktığım
Belki kaçışlarımdan doludizgin sevdalardan
Zamansız vazgeçmiş gibi yapışlarımdan
Bense sana doyamayışlarımdan….

Ben seni sol yanımda yok olmayan bir sancıyla sevdim
Gitmek için her yola çıkışımda gidemeyişlerimin öfkesiyle
Kalmak için her direnişimde çabalarımın tutunamayışlarıyla delirdim
En mutlu anlarda bile boğazımda kocaman bir düğümle
Yanlışın içindeki doğrularla
Yaratanın yüzüme çarptığı en büyük tokatla
Ben seni göğsüme saplı bir bıçak acısıyla sevdim…..