Ben Seni En Çok Şiiri - Sinan Aydoğan

Erkenden uyanırım pazartesi sabahları
Şafaktan hemen önce..
Aklıma ilk gelen gözlerin değilse
Eksik başlamışım demektir güne
Kahvaltı yapmam evde bilirsin
Şekersiz bir kahve eşliğinde
Her sabah gülüşünü hayal ederim
Ben seni en çok Pazartesi günleri severim

Evden adımımı atarken inşallah derim
Bu Salı da seni göreyim
Bu Salı da köşe başında sana denk geleyim
Her gün bu telaşım nedendir bilmiyorsun
Sen seni benim kadar sevmiyorsun!.
On dakika geç mi kaldın..
O günü kendime haram ederim
Ben seni en çok Salı günleri severim

Eteğinden denizler akıyor senin
Ya ben!..
Sana ulaşmak isteyen mahcup bir nehirim
Sakın yüzünü öte yana çevirme benden
Ne kumum kalır ne çakılım dağılırım ben
Kimseler anlamaz,
Nefes diye içime çekerim,
Seni kendimden bir parça bilirim
Ben seni en çok Çarşamba günleri severim

Perşembenin çarşambadan bir farkı yoktur
Yine gözlerim sana aç,
Yine kalbim sana toktur
Haftanın tam ortası, benim gibi araf da kalmış
Onun da başka bir beklentisi kalmamış
Sen yaşıyorsun diye içinde
Vallahi her günü kutsal bilirim
Ben seni en çok Perşembe günleri severim

Cumanın bereketindendir kesin
Her akşam elveda derken gülümsersin
Sen bilemezsin senden ayrılmanın acısını
Kahkahalarımda bile çekerim sancısını
Kimlere, nasıl anlatayım ki
Varlığını hangi sözlerle tarif edeyim
Sen bir volkansın, ben alevinde eririm
Ben seni en çok Cuma günleri severim

İşte yine geldi Cumartesi
Sensiz geçecek bir günün habercisi
En sevmediğim gündür bugün
Sensiz doğan güneş, sensiz batacak bugün
Onun da bir güzelliği vardır bilirim
Eski resimlere bakar dururum
Yüzünün bütün çizgilerini ezberlerim
Ben seni en çok Cumartesi günleri severim

Kaç mevsimdir görmemiş gibi beklerim
Pazar günlerini öteden beri iple çekerim
Ertesi gün seni görmek vardır ucunda
Saatleri saatlere eklerim...
Kızgın ateşler çıkar senin gül yanağından
Daha bir kırmızıdır ellerin gül yaprağından
Umut etmek ne güzel şey Allah’ım
Her yolun sonunda sen varsın bilirim
Ben seni en çok Pazar günleri severim