Ben Seni Değil, Kendimi Özledim
Bir sabah uyandım,
Ve anladım ki seni değil,
Kendimi özlemişim.
O eski ben var ya,
Seni beklemeden,
Birilerinin peşinden koşmadan önceki halim.
Kendi kahkahalarımın yankılandığı günleri,
Özgürlüğümü, neşemi özlemişim.
Seninle dolmuştu hayatım,
Ama o dolulukta kendimi kaybetmişim.
Adımlarım seninle atılır olmuş,
Nefesim seninle kesilmiş,
Ama en çok kendimi unuttum.
Artık fark ediyorum;
Sana sarılırken aslında ben,
Kendimden uzaklaşmışım.
Her an seninleydim, ama asıl özlem,
Kendimeydi.
O eski beni,
Dertleri hafife alan,
Kendine yeten halimi özledim.
Sen gittikten sonra anladım ki,
Boşluk seninle değil,
Beni kaybetmekle başladı.
Her şey seninle bitmedi aslında,
Beni terk ettiğimde başladı.
Senin için değiştiğim,
Kendi sesimi kıstığım o günlerde kayboldum.
Şimdi en çok,
O özgür ruhumu geri istiyorum.
Artık seni beklemiyorum.
Dönmeni istemiyorum.
Çünkü beklediğim kişi sen değilmişsin,
Kendi içimde kaybolan benmişim.
Ve şimdi,
Beni bulmaya gidiyorum.
Kendimi özledim,
Ve kendime dönüyorum...
Kayıt Tarihi : 23.9.2024 19:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!