Ben seni çok sevdim Şiiri - İbrahim Yılmaz

BEN SENİ ÇOK SEVDİM

Maziyi hatırlatan köklere sarılmış gövdeler
Eskitilmiş resimlerde saklar bizleri,
Hayatın en ıssız noktalarından
Nehirler akar denizlere
Özgün bir tan vaktini karartır
Tortusu zamana yayılmış
Tenimde biriken güneş lekeleri.

Ben seni çok sevdim ey aşk
Sen beni hiç sevmedin ki,
Ne alnımdaki yazıyı
Ne de içinde yaşadığım gümüş rengi geceyi.

Artık ne güneş ısıtır beni
Ne de gölgemi taşıyan gözlerim
Öyle durağan mevsimdeyim ki
Soyka türküleri söyler dilim.

Atmaca kanatlarında terleyen gençliğim
Yoksulluğun iskeletini eritir beynimde
Korkak naralarım ürkütmez kimseyi
Atar gecenin sıcak kalbi
Saydam bir gölün nilüferlerinde,
Derin ormanlardan taşan
Nehirlerin asi sesleri gürler
Baharı uyandıran kısrak kişnemelerinde.

Dökülür yerlere inciler yılların içinden
Sevgisiz yıllarımı rehin bıraktım gözlerine
Sen dağları oynatırdın aşkın şiddetinden
Ben denizlerin uğultusunu öperdim
Azminde canhıraş
Karınca yüreğinden.

Sen hep bahar günlerini severdin
Ben mevsime inat
Ölümle yarışırdım hazanda
Adını bahara verdim
Aşkını seraba.

Ayyaş bir geceyi taşırdı gözlerin
Uykularımı delen
Sabahın tortusunda izlerin var
Sessiz bir haykırıştı bendeki adın
kalbimi yoran ey sevgili
Sen beni hiç sevmedin ki
Ellerin kadar.

Hayatın nemli sayfalarını yırttım bu akşam
Yırttım güneşi kirleten gazete başlıklarını
Adım kadar emindim gözlerinin renginden
Hayatın en coşkulu anlarında
Gösterişli yürüyüşler bırakarak gittin benden
Gittin rıhtımdaki hayallerimle
Ben derdimi şimdi kimlere anlatsam.

Güz günleri solar eteklerinde güneş dağların
Boşalır damarlarımdaki kanın sıcaklığı mevsime
Ağaçlar yoksullara kollarını açmış
Bizi çağırırlar gövdelerine,
Duygularıyla gülen çocuklar çeker bizleri
Çeker bizi lodosun mavi esintisi
Ve gömer geceyi sevdan asi gözlerine.

Ey hayatın renklerini kalbime dolduran aşk
Biz seni çok sevdik,
Çok sevdik anılarda iz bırakan düşlerini
Çocuklarda büyüyen mavi bir renkti adın
Sen varken başaklar hısımdı güneşin rengine,
Eğer sen çekip gidersen bir gün bizden
Elbette hatırlamaz sevdan bizi
O güzelim yaz günlerinde.

Akçay Haziran – 2008

İbrahim Yılmaz