Ben Seni Çok Özledim Şiiri - Saniye Bozlu

Yorgun ama muzır bakışlarını,
Gözlerini çevreleyen aklaşmış kaşlarını,
İçinde kaybolasım gelen o saçlarını
Ben galiba seni çok özledim.

Çok dinleyip az konuşan dudaklarını,
Anlattıkça içime işleyen o laflarını,
Bir gülümsemenle donan o tatlı zamanları
Ben galiba seni gerçekten de özledim.

Başımı sırtına gömerek uykuya dalmayı,
Farketmeden verdiğin güvenle, sonsuz huzurla uyumayı,
Beni öperek sarılarak uyandırmanı
Ben galiba seni ‘’ölesiye’’ özledim.

Rüzgarın ceketini her uçuruşunu,
Koluna girip sana her sığınışımı,
Çığırtkan kuşların Şile’de o uçuşunu
Ben senin yanında ‘’saçmalamayı’’ bile özledim.

Senin yanında çocuk sensiz yetim olmayı,
Sana hiç bitmeyen sonsuz saygı duymayı.
Seni ata, ced, sevgili, yar, er yerine koymayı,
Ben seni ‘’herkesten öte sevebilmeyi’’ özledim.

Uluorta ve sebepsiz beni kucaklamanı,
Bazen yanımdayken bile bensiz, bir ummana dalmanı
Kökleri sağlam bir çınar gibi sırf yanımda durmanı,
Giderken arkandan seyretmeyi bile özledim.

Her fırsatta seninle gurur duymayı,
Gözlerinde umut, sevinç, hatta koca bir feyzayı bulmayı,
Sevmeye doyamadan yeniden yeniden bakmayı,
Ben seni benliğime işlemeyi özledim.

Tanrının varlığının ispatı ‘’aşkını’’ bulmayı.
O sonsuz mutluluğun içinde kaybolmayı,
Aldığın her nefes için Allah’a hamd-u sena duymayı
İbadet eder gibi, seni sevmeyi özledim.

Ecrin der ki içimde kanattığın yara durulmaz,
Bilirsin bu asi kız, aşkı da ihaneti de unutmaz.
Dökülen su aynı kabı tekrar asla doldurmaz,
Ama yine de ‘’seni umut edebilmeyi’’ özledim.