Umutla yasama hayali vardi hep bende
taki seni taniyana kadar
hep umutla bakardim hayata
en kucuk seyden mutlu olurdum
hic buyuk beklentilerim yoktu hayattan
benki hayat doluydum zaten
cevreme gulucukler sacardim
tabi bunlar seni taniyana kadardi
bukadar nasil degisti hayatim anlamadim
eski benden eser kalmadi
etrafa nese sacan gitti
yerine susan konusmayan
hayata kusen biri geldi
sanki artik hicbir beklentim kalmadi
hayattan umidimi kestim
ne biliyim iste
hic bukadar cok sevmemistim daha once
belkide ondandir yakarisim
belkide ondandir hayata kuskunlugum
belkide seni baskasinin yaninda gormemdir
yikilisim belkide budur iste
artik gulmeyisim hep suskunlugum
madem baskasina gidecektin
beni terk edecektin
neden bukadar umit verdin
neden kendine asik edip bir yetim gibi birakip gittin
neden gozlerim yasli biraktin
neden bu beden gulmeye hasret kaldi
senin ardindan
neden her gunum birbirini aratmaz oldu
lanet olsun hayata lanet olsun sana
gonul verdigim bu cana lanet olsun
senin icin halen deli gibi carpan bu kalbe
lanet olsun ugrunda harcadigim gencligime de lanet olsun
Kayıt Tarihi : 17.1.2007 18:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Harun Keleş](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/17/ben-seni-boyle-sevdim-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!