Kızıl akşamlarda gönül serinliğim,
Mor gecelerde açan akşamsefam,
Şafak vakti gül yaprağındaki şebnemim,
Doğan güneşim, dünyaya renk verenim,
Yüreğimi ısıtan yaşama sevincim...
Sen gönül zenginliğim,
Sen, kâinattaki yedi renk,
Sen müzikteki ahenk,
Giderken nehirleri yürüten ardından,
Dönerken güneşi kıskandıran,
Ruhumu bir damla gözyaşında boğan,
Bir tebessümüne dünyayı ateşe verir,
Nazarının ulaştığı her yer düşmanımdır benim,
Çünkü istemem, benden başkasını görmesin gözlerin,
İşte ben seni böylesine sevdim…
©
Seyit Burhaneddin Kekeç
Kayıt Tarihi : 11.2.2007 07:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!