Ben seni bir kardelenin doğayla buluşup açması gibi sevdim
Güneşin doğuşuyla, yağmurun yağmasıyla, göklerin gürleyipde
Şimşeklerin çakmasıyla gökkuşağı olur ya
İşte ben o gökkuşağına her baktığımda seni görürdüm
ve gözlerinin içine bakıp söylemek isteyipde bir türlü söyleyemediğim
Kelimelerimi tek tek hecelemeden söylerdim yüzüne karşı
Şimdi meraklanıyorsun biliyorum neler söyledim diye
Fakat ben canlı yüzüne cesaret edip mırıldanamıyorum bile
yüzüne her baktığımda utanıyor ve konuşamıyorum
sanki dilime mühür vurmuşlar, susturmuşlar beni..
Lakin ben sana mektup yazarak söylüyorum bütün kelimelerimi
evet senden çok hoşlanıyorum kimselerin sevemiyeceği kadarda çok seviyorum
seni gördüğüm ilk günden taki bugüne kadar her görüşümde seni
tüm bedenim titrer yüzüm,ellerim buz kesilirdi birden bire anlardım ki
ben seni ölesiye sevmişim ama bu mektupu okuduğunda
ben çoktan gitmiş olacağım çünkü haberin yoktu seni sevdiğimden..
Kayıt Tarihi : 22.10.2013 22:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!