Ben Seni Aşamadım Şiiri - İbrahim Sağır

Ey gönlümü aşkına dilenci eylediğim,
Ey bahtımı ömrümün ilenci eylediğim,
Harut, Marut yenilmiş bu aşkın kudretine,
Benim yenilmişim çok mu vurulup suretine?
Sen alay et küçümse aşkımın saffetini,
Başıma taç eyledim ben senin iffetini.
Ey gül yüzlüm, gül tenlim, bulut gözlüm, yağmurum,
Ayım, Zühre yıldızım, aydınlığım, göz nurum.
Aşkımı çevreleyen sır fanusu çatladı,
Gönlümün ortasında bir yanardağ patladı.
Dağıldı tüm çevreme aşkın kıvılcımları,
Nehirler, okyanuslar söndüremez bu nârı.
Mecnun Leylâ’yı aştı, ben seni aşamadım,
Aylar var ki hiç sensiz bir saat yaşamadım.
Ey saçının teline gönlümü bağladığım,
Ey her gece sessizce uğruna ağladığım.
Vefa duygularımı alaya alan kadın,
Sırf vefamdan dolayı beni niçin kınadın?
Ne gerek vardı sanki tuz basmaya yarama,
Vefasız gönüllerde samimiyet arama.
Ben bu ulvi duygunun avizesini kırmam,
Yarın senin için de kınanırsam şaşırmam.
Ey akılla, mantıkla aşkımı tartan güzel,
Acımadan bir anda kenara atan güzel.
Cazibene tutulmuş bir küçük pervaneyim,
Aklı başından uçmuş bir garip divaneyim.
Ey kömür gözlerinde dünyamı seyrettiğim,
Ey yüzüne baktıkça eridiğim, bittiğim.
Ey çözümsüz sırların en girift bilmecesi,
Ey sevda bestesinin içimi yakan sesi.
Mecnun Leylâ’yı aştı ben seni aşamadım,
Aylar var ki hiç sensiz bir gece yaşamadım.

10-08-2006- Antalya ordu evi saat 02.00