Gönlüm atlı, ben yaya, demem dere, dağ, tepe,
Ömrümü çiçek gibi yollara serpe serpe,
Servet, mal, mülk ne gerek benim gibi garibe?
Ben seni arıyorum içinde rüzgarların.
Yüreğim rüzgarların savurduğu bir yaprak,
Geliyor ardınsıra her yene savrularak,
İçerim her saniye tutuşup kavrularak,
Ben seni arıyorum içinde rüzgarların.
Yağmur içinde sanki taze, ıslak nefesin,
Nereye kulak versem ordan geliyor sesin,
Kimbilir ben nerdeyim, sense nerelerdesin?
Ben seni arıyorum içinde rüzgarların.
Körpe ayaklarının izi sanki kumlarda,
Rengarenk bir rüyasın tükenmez uykularda,
Martılar uçuşurken masmavi kıyılarda,
Ben seni arıyorum içinde rüzgarların.
Mehtap senin nişanın; sen nerdeysen orda o,
Eğer sen hüzünlüysen; senin kadar darda o,
Sen bana her ne isen; mehtap için yar da o,
Ben seni arıyorum içinde rüzgarların.
(RENKLER NEMLENİYOR DUDAKLARINDA isimli Hece Şiirler 'inden > 19-20/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 15.8.2004 15:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!