Ben Seni Aradım Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ben, seni zemzem suyunun kutsallığında,
Yazın kavurucu sıcaklarında esen, meltemin serinliğinde,
Firakların resmedilmeyen hasretinde,
Visallerin tarifi mümkün olmayan, sevinç ve mutluluğunda,
Güvercinlerin kur yaparken, çıkırdığı uğultuda,
Mecnun’un Leylasına olan sevdasının ölçüsüzlüğünde,
Kerem’in Aslı'ya olan aşk ateşinin külünde,
İkiz çocuklarını doyuramayan annenin, çaresizliğinde aradım.

Ben, seni Peygamber efendimizin saklandığı, mağaranın kapısı önünde, hemencecik örülen örümceğin ağında,
Elleri donduran, dişleri zangır zangır titreten, yalçın kayalardan çıkan buz misali sularda,
Hz Ebu Bekir’in Resulullah'a olan sadakat ve cömertliğinde,
Gözü gönlü tok olanların, helal sofralarındaki berekette,
Namuslu ve şerefli insanların, çıkmaz sokakların hafakanlarında,
Günlerden beri acından uyuyamayan, helal çalışan birinin ağız kokusunda,
Ölümüne sevdiğini alamayan sevdalının, sevdiğini başkasının almasındaki düşüncelerin girdabında,
Bir ırgatın içtiği, kurtlu sarnıç sularının kararsızlığında aradım.

Ben seni hayat memat meselelerindeki kararsızlıklarda,
Varını yoğunu kaybeden, asil ve cömertlik timsali bir zenginin
Çaresizliğinde,
Evine, yolunu gözleyenlere erzak torbası boş giden, ince eleyip sık dokuyan bir babanın, ağzını bilenmiş bıçakların açamamasında,
Yükünün cevher olmasına rağmen, tuz fiyatına satamayan bir tacirin, anlam kargaşasında,
İçi dışı bir olan saf insanların, kadir kıymetlerinin bilinmeyişlerinde,
Bu bayrağın, özgürce dalgalanmasındaki atalarımızın vatan sevgisinde ve iman gücünde,
Bu cennet vatan uğruna, kanını seve seve akıtan, canını veren civan mertlerin yiğitliğinde aradım.
14/Temmuz/2009