Ben Seni Acılarından Tanırım Kadınım

Ben seni acılarından tanırım kadınım,
Dudağının kenarındaki gülümsemeden.

Nükleer gülleri açtırır kalbimde.
Yüzünde yeni kıtalar keşfederim her görüşümde,
Gülüşlerin Fırat olur içime içime akar.
Acıların Akdeniz olur,tuz olur yaramı yakar.
Orta Asya'dan bir rüzgar gibi uzanır saçların,
Kirpiklerin seması bulutlardan rahmet toplar.
Gözlerin seyrüsefer ettirir gönül gemimi denizinde.
Bir denizin ortasında seninle başbaşa kalırım.

Ben seni acılarından tanırım kadınım,
Dudağının kenarındaki gülümsemeden.

Toros yaylaları gibi yanına paralel uzanırım boylu boyunca.
Saçlarında Isparta'nın en taze güllerini biriktiririm.
Dudakların bir orman alazı gibi kuşatır çepeçevre bedenimi.
Ellerin çiğdemlere çiçek açtırır kışlarda.
Ayakların Apollon'un ihtişamını taşır sevgiyle.
Yüreğin elmas pırıltısı yüreğimin denizinde dalgalanır.
Kıyılarında sevgini biriktiririm.

Ben seni acılarından tanırım kadınım,
Dudağının kenarındaki gülümsemeden.

Orta Doğu karanlığı gecelerden sıyrılırım seninle.
Aydınlık yarınlara uzanırım masmavi umutlarla.
Cetvelle çizilmemiş öz yurdumun sınırlarından taşar sevgim.
Global acıların şiddetinden,yüreğine sığınır taşralı yüreğim.
Gecekondu yalnızlığında toprağına sarılırım.

Ben seni acılarından tanırım kadınım,
Dudağının kenarındaki gülümsemeden.

Nano teknolojik sağlamlığında sana olan sevgim.
Çepeçevre kuşatır kaleden yüreğimi.
İhtilalsi yangınların orta yerinde kalsam da,
Bir ferman boynumu kırsa da,
Her gülümsemende gözlerine vurulurum.
Saltanat sultası akşamlarda...

Ben seni tanırım kadınım,
Dudağının kenarındaki gülümsemeden.
Acılarını bir kalemde silerim son satırlarımda,
Yarına gülümsemen kalır...