* *** Ben Seni Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Ahhh ne güzel bir tesadüf!
Ne güzel bir cana rast geliş.
Zamana inat belki!
Yeter bunca sessiz bekleyiş!
Güzelliklerin zirvesinde
El değmeden açıp solan kır çiçekleri gibi,
Bir deli poyraz yanlızlığında buldum ben seni…

Sayende göreceğim ilkbaharı,
Filiz verecek umut dalları.
Çiçekler açtırcak,
Meyveler ağırlayacak,
Bulutları sağacak sevinçlerim.
Bir inancın yüceliğinde buldum ben seni…

Zordur sevda ekip biçmek,
Zordur aşkı hasat etmek!
Bırak özgür yeşersin hayallerimiz.
Seni duyumsayışımın bedeli
Şimdilik tatlı bir heyecan belki!
Yok zamanlarda denk geldik,
Mazi tel örgülerle çevrili.
Yani; tırnak içiyken hallerimiz,
Candost inceliğinde buldum ben seni…

Bak işte sevinçteyiz,
Yukarı akıtacağız nehirleri.
Rüzgar gibi özgür,
Bulutlar gibi avare!
İyice yağmalanmadan gençliğimiz,
Gel artık birbirimize dokunabiliriz.
Nicedir bekledim de buldum ben seni…

Şafağın söktü ufkumda.
Yüzün güneşim,
Gözlerin dolunayım olsun.
Meğer bir insan bir insanı,
Böyle canında hissederek severmiş!
Kendi halinde yüreğim hiç böylesine çılgın değildi! ?
Her atış nabzımda buldum ben seni…

Bak hele bir bak!
O gözler,
O yürek sendeyken
Düşlerine sürgünüm.
Varsın kıskananlar kıskansın!
Melekler secdedeyken buldum ben seni…

08.03.2011 / ANTALYA