Ben Seni Şiiri - Mehmet Mahmutoğlu

Ben seni avlanan balıkların çırpınışındaki umut gibi sevdim.
Ben seni yağmurlu havada açan güneşin üstünü kurutması gibi sevdim.
Ben seni çok dengesiz sevdim, düşmedim çünkü sen vardın...
Ben seni küçük çocukların hevesi gibi sevdim, büyüdüm adam oldum hevesim geçmedi.
Ben seni hiçbir şeyin sonu gelmeyecekmiş gibi sevdim.
Ben seni çok egoist sevdim.
Ben seni küçük bir çocuğa okumayı sevdiren kitap gibi sevdim.
Ben seni daktilo tuşları gibi sevdim, hiç sessiz kalamadan...
Ben seni ölümsüzlüğü isteyebilecek kadar çok sevdim.
Ben seni çok yaşlı bir ağaç gibi sevdim, son yaprağım ol istedim...
Ben seni Beethoven'ın beste yaptığı, Shakespeare'ın oyun yazdığı gibi sevdim, bir çıkarım yoktu ama "burada dünyanın en çok seveni varmış" desinler istedim...
Ben seni cebimdeki kelimeler gibi sevdim, hep sakladığım hiç çıkaramadığım...
Ben seni küçük bir sokak çocuğunun ilk kağıttan gemisi gibi sevdim.
Ben seni eş anlamım gibi sevdim, bir o kadar samimi...
Ben seni... Sadece seni sevdim...