Ben, Sendeyim… Şiiri - İbrahim Şengün

Uzun zamandır lâl sessizlikler var bende
Bu sessizlikler içinde konuşmayan bir rengim
Maviyim…
Sen, oyalı, işlemeli dingin bir deniz
Ben, sendeyim…

Küçük bir damla olsam,
Bir su birikintisinde ıslansam,
Umarsızca!
Ben ulaşamasam da,
Her birinde güzelliğini yazıp, çizdiğim,
Kâğıttan gemilerim ulaşıyor,
Sinende var olan limana…

Sığındığım limanım, Ben, sendeyim…

Sana açılan pencerelerde,
Rüzgârın üflemesiyle uçuşan tül perdelerde,
Senden kopan,
Ve sen… Ve sen kokan çiçeklerde,
Gözlerine mutluluğu yazan bir gemi güvertesinde,
Sende kalmışlığın yorgun düşüyüm.

Dağların en sessiz yamacına astığım, çığlığım!
Sesleniyor…
Ben, sendeyim…