Ben senden sonra
hiç bir âşkta
dikiş tutturamadım…
Sevimli sempatikte
olamadım öyle
senin dediğin gibi
yakışıklı karizmatikte.
Doğal bile olamadım…
Güldüm kızgınken
gülmek gelse içimden
çatılıverdi kaşlarım
ne bileyim sebebini
düşünmeden oluveriyor hepsi
ne haldeysem tersi yani
Seninleyken de
düşünmezdim hiç
yapardım
sen istersen
seni
mutlu edeceğine
inandığım her şeyi
yapıverirdim
düşünmeden hem de.
Kızardım da arada bir
hatırlarsan
ama şakacıktan değil
iyi kızdırırdın bazen beni.
Çokta gülerdik
hatırlıyorum.
o zaman ne düşündüğüm
ne hissettiğim
okunurdu hemen yüzümden
fikrimde birdi
yanında
zikrimde.
Şimdi
iyi tanıyanlar
bulmacaya dönmüşsün
yüzün bi âlem
bakışların
uzaklarda
aklın
kim bilir nerde?
diyorlar...
Ben senden sonra
hiç bir âşkta
dikiş tutturamadım…
Tutturamam da artık...
23.29 – 26 Ekim 2009
Başakşehir - İstanbul
Kayıt Tarihi : 27.10.2009 12:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!