Soğuk havalarda demli çaylarımıza katardık sıcaklığımızı,
Üşüyen denizlerde dönüp dururdu martılar,
Ben denizde bir sandal, sen limanda bir yar,
Ne rüzgârlar kavuştururdu bizi, ne de dalgalar.
Şimdi tahta masalar üzerinde ıslığımız kaldı,
Çayımdaki şeker gibi erittim içimde yokluğunu,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



çok güzeldi sizi yürekten kutlarım
dolunay enver
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta