Ben Sende Tükendim Şiiri - Şair Mimra

Buram buram hasret kokuyor hayallerim yokluğunda
Özlemim arttıkça eriyorum her gün biraz daha
Sahte gülücükler saçıyorsam da etrafa, inanma
Kanıyor gözlerim, ağlıyor yüreğim; ben sende tükendim

Bu şehir bana yaban, bana zindan
Yarınım yok, dünüm zaten olmadı; sen olmadan
Gözlerinin buğusunda akıntıya kürek çeken
Kaşlarının karasında süngü çatıp, göğsünde nöbet tutan
Sana sevda yüklü, sana hasret kokan; ben sende tükendim

Hazan mevsimi geldi, gidiyor. Soldurdu papatyaları
Yalnızlığın kasveti çökmüş yüreğim sensiz kaskatı
Her sevi masalındaki gibi, papatyamın yaprağı bir eksik kaldı
Bir umutla sarıldığım ellerin ellerimi bıraktı
Sevdin mi, avuttun mu bilemedim; ben sende tükendim

Sözlerin değil gözlerindi, sendeki benin öldüğünü haykıran
Hani umut dolu yarınlarım vardı..? Yalan..!
Seni sevmek değil, sana sevilebilmekmiş mucize olan
Bir avuç anı, bir tutam gözyaşı senden geriye kalan
Gelmeyeceksin artık, umutlarıma son perdeyi de çektim
Ben sende tükendim...