Ben Sende Öğrendim Şiiri - Solmaz Akça

Ben yağmuru sevmeyi öğrendim sende,
Bir gece vaktinde
Ya da sabah saatinde
Yürüdük yağmurun altında elele...
Sen yağmuru seviyordun,
Ben ise ıslanmaktan korkuyordum.
Yağmurun senin saklı gözyaşların olduğunu
O zamanlar bilmiyordum!

Sonra her buluşmamıza tanıklık ettiğini gördüm,
Senin sevdiğin beni de mi sevmişti zamanla?
Ya da hafiyelik mi yapıyordu utanmayıpta?
Ne olursa olsun işte
Sen yağmuru seviyordun,
Ben üşümekten korkuyordum.
Yağmurun senin saklı gözyaşların olduğunu
O zamanlar bilmiyordum!

Bir sabah vakti açtırmıştın pencereni,
İzlemiştin yağmurun yere düşmesini.
İşte o zaman kendime benzettim sevdiğini,
Senin sevdiklerin hep düşmeye alışmıştı.
Yağmur toprağa, ben sana düşüyordum.
Ve o sabah öğrendim ben yağmuru sevmeyi!
Omuzların açıkta kalmıştı üşüyordun,
Omuzlarını örttüm...
Yağmura bir şarkı söyledim ağlamayı kesti, uyudu.
Acını gördüm o gün ilk defa ama dokunmadım,
Bir damla yağmur suyu alıp,
Acına bastırdım.
Sen yağmur oldun, yağmur sen...
Belki şimdi üşüyen omuzlarının nöbetini tutmasa da,
Seni seven biri var yanında.
Ben ise gözüm gökyüzünde, bekliyorum yağmur yağsın diye.