Ben Sende Kimsesiz (Sokaktayım…)
Sağanak sağanak gece yağarken üstüme;
Karanlıklar sende örtsün yalnızlığımı…
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Sırdaşım olmuş, terk edilmiş sokaklar;
Gece ve karanlık ise can yoldaşım.
Ben sende kimsesiz… yürüyorum…
Yıldızlar aydınlatmıyor sendeki beni,
Yüreğimdeki acı bastırırken karanlığını;
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Senin evrenin kuşatırken evrenimi;
Sende sonsuzluğu arıyorum.
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Ah sokaklar! Yalnızlığımın yalnız dostu,
Sen beni her gece kendine çekerken;
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Sensizliğin içinde kendimi bulmuşum
Bu karanlıkları üstüme son örtüşüm
Ben sende kimsesiz….yürüyorum…
Lif lif işlerken yüreğime yalnızlığı;
An gelir yitik düşlerimi buluyorum.
Ben sende kimsesiz… yürüyorum…
Yücel Demirtaş
06-03-2009
Kayıt Tarihi : 6.3.2009 19:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!