Ben seni sevmedim aslında,
Sana âşık olmadım.
Ben sende…
Kendimi sevdim.
Kalbimde,
Zihnimde,
Rüyalarımda büyüttüğüm seni.
Olmadığın bir halini,
Olduğuma inandırdığın o yansımanı...
Ben kendimi kandırdım.
Sevilmek istedim.
Ve sen, bir sebepmişsin sadece,
Yıllardır susan kalbime.
Sanki başka bir zamanda,
Ruhlarımızın buluştuğu o yerde
Ve ben...
Ritminde kayboldum belki de ,
Sanki önceden tanımış gibi
Ezberlemiş gibi sesini.
Eminim,
Başka evrenlerin birinde,
Senin dudakların mühürledi kalbimi.
Ben hâlâ o mühürde yaşıyorum.
Ama sen…
Hiçbir zaman yoktun.
Kayıt Tarihi : 7.5.2025 14:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Bu şiir, platonik bir aşığın hayal dünyasında sevdiği ve yaşattığı adama yazıldı. O adam hiçbir zaman tam olarak burada olmadı, ama kalbimin her köşesinde iz bıraktı. Sevilmeye en çok ihtiyaç duyduğum zamanlarda, onu hayalimde sevdim. Belki o gerçek değildi, ama hissettiklerim fazlasıyla gerçekti. Bu şiir, yaşanmamış bir sevdanın iç hesaplaşmasıdır. Birinin değil, bir yansımanın ardından yazılmış bir veda.” Sevgilerle...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!