Ben Sende Dünyayı... Şiiri - Osman Coşkun

Ve işte hüsran
Kollarım boş
Karalar bağlamış yağmur
Ahmaktık ıslandık yâr

Güzel rüyaların yolcusuyduk
Onulmaz yaraların sahibi
Kuşkularımız vardı
Sevdaya dair tutkularımız
Kahredici bir zamandı
Peşi sıra yürek tarumar

Akıl fikrine müptelaydı
Aşk olsun mertebesinde
Gökler yalvardı giderken
Yollar ağladı severken
Dinletemedik türkümüzü
Bitiremedik öykümüzü

Oysa her sevda baştan ayağa sanaydı
Esmer kahırlar onulmaz yaralar
Tuzlu bir gözyaşıydı yağmur
Düştüğü yüreği zırıl zırıl ağlatan

Sana edilen dualar vardı
Verilen sözler tutulan dilekler
Ellerimin kanadığı yerden sesleniyorum
Kör kuyuların sonuncu merdiveninden

Denizler feryatta bu son demde
Alnımda enayiliğin son mertebesi
Ne kadar gerzekçedir kaybetmeler
Küfrün bini bir paradır artık
Seni sevmek nostaljik bir nakarat
Sahipsiz yalnızlıklar falanlar filanlar

Aşka müptela yine dilekler
Sen yoksun
Neredesin
Hangi serseri gözlerdesin
İntikamın ölüme davet ediyor
Anlamıyorsun! ..

Ölüyorum duymuyorsun

Ben sende dünyayı
Sen bende bir başkasını seviyorsun…