Sen Ben Ve Şakkal Kamer

Üstad Ali Şeriati'ye...

Senin oğuşturduğun lekeli çocuk yüzlerin
Akşamın terkisinde besledi hırçın deşikleri
Şakkal kamer yansıdı sularına
Sabahın berrak cildini
Bin türlü bela ile yoğurdu

Paspal tacirlerin
Rum seferini hatırlatıyordu maceramız
O beldenin surlarından
Somurtkan nöbetçiler paylıyordu kavruk yüzümüzü
Oysa biz tufanların haşin yumruklarını
Boynumuzun cevşeniyle savuşturuyorduk

Anlaşılmayacak tutkularımızın askılandığı tüller
Kuşandığımız silahların pusları
Herkesi tiksindirecek
Unutulacak köhne darbelerin örsünde dövüldüğümüz
Bir sen, bir ben, bir de şakkal kamer
Asılacağız madalyalarımızın kancalarına
Kakırcalar kırlanacak kanımızın gölgesinde

Rehin bıraktığımız yaratkanlıklar,
Gelin duvakları
Güneşin gaddar vuruşlarından filizlenen azim,
Ve zırhların emniyeti hatırlayacak bizi

Menfur cinayetlerin kucağına çıkacağız
Düşeceğiz meşhur güzellerin
Gerdanındaki nazarlıklardan
Duru bir maveranın tezgahına
Bizi sadece
Börklerimizdeki karanfiller, erik çiçekleri
Süzgün kirazlar hatırlayacak
Akşamın alacasında