Ben sen ve o Şiiri - Efe Bülbül

kendimi kandırdım seninle , çocuklaşmak için
ah şu insanlar birbirlerine ne kadar benziyorlar
yada ben benzetiyorum belkide oyle olsun istiyorum
o'nu arıyorum istemsizce insanlara benzetiyorum
artık insanların arasında olmadığı için , sonsuza dek ...
benden korkmanı benzettim içindeki o tatlı çekinceyi
içimde uyandırdığın şüpheyi , o olmanı diledim
o değildin olamazdın o'nu bile değiştirebilebilirdim
ani bi irkilme ile uyandım farkettim o değildin
uyandım farkına vardım sen başka biriydin
ve ben yine bi rüyadan uyandım belkide herzamanki gibi
belkide aynadaki ışığı yansıtan buğular kalktı
aynaya bakarken gülümseyen suratıma bakıyordum belkide
sonra gözgöze geldim aynadaki adamla gözünün içindeki gerçekleri gördüm
acı dünyayı onsuz olan dünyayı
kendimi gördüm aylak gezen adamı
kafası dolu gezen artık gülmeyen kişiyi
o'nu kaybeden aciz varlığı ve
başka kişilerde o'nu arayan kendini kandırmak isteyeni
kendini değiştireni o'nun uğrunda değişmek isteyeni
üzgünüm ey O'nu andıran kişi ey kantoron çiçeği
ben senin uğruna değişen bir kişi değilim
veya sana vakit ayıran uykularını bölen
anlarsın umarım beni affetmezsin bu kişiyi
sana şiir yazdım diye seni kandıran acizi
o kişiye çakılı kalmış onu arayan onu düşüneni
en azından unutma beni denk gelme bana benzeyenlere
bahtın açık olsun geleceğin parlak umarım bulursun layığını
ben arayışıma devam edeceğim umarsızca
merak etmesen de ne yaptığımı bilmek istemesende
toplayacağım rüzgarda uçuşan çiçekleri senin gibi kantoronları
ona benzeteceğim istamsizce başka insanları
akıllanmayacağım böyle giderse inadım galip
gezeceğim aylakça bu şehri devam edeceğim
haylazlıklarıma , dikkat çekmeye ve senden hatıra kalan şairliğime
denk düşmeyiz umarım bu küçük dünyada veya şehirde
son 2 sözüm var sana unutmayasın aman
unutma beni ama aklınada getirme
görüşürük...