Ben Sen Ve Bir Sıradanlık Hikayesi

Ben sen ve bir sıradanlık hikayesi
Akşamların birinde, yine sönen ışığımın altındayım.
Kararsız ve bulanık beynim kendi ülkesini kurmakla meşgul.
Sendeki sıradanlığım geliyor aklıma.
Acınası, iç karartıcı, mide bulandırıcı
Bir o kadar da deliresi bir duygu bu
Ben,
Senin için yan komşunun haylaz çocuğu,
Yanlış kapıya yönelmiş davetsiz bir misafir,
Ve aynı zamanda kıvılcım olmaksızın çıkmış bir yangınım.
Yoldan geçen bütün surat ifadeleriyim.
Pencereden seyrederken tanık olduğun nedensiz bir fırtına,
Ya da bavulunu toplamış garda bekleyen küskün bir yolcu,
Bütün klasik aşk cümleleriyim.
Kendi yaralarını derinde bilen bir savaşçı
Kendi ülkesini yakıp yıkan Neron um
Biz neyiz peki? Bunu hiç düşündük mü
Sonbaharda düşen ve ayaklar altında ezilen yaprakların çıkarttığı sesleriz
Feryat ediyor ama diğer gürültülerin baskınlığında kayboluyoruz.
Büyülü aynada görünen o canavarlaşmış kalplerimizi
Bir türlü ısıtamamış olan doğmamış ceninleriz.
Ne olursa olsun
Sen…
Benim için tüm duygularımın dışavurumu,
Bu dünyadaki nefes kaynağı,
Ve sonsuza dek uzanan bir hikayesin…