Ben-Sen Sen-Sem Şiiri - Mehmet Hüsnü Asan

Ah bir kerecik gel-sen
Beni son kez sev-sen
Sevdayı son kez öğret-sen
Kalemi alıp ferman çekerim.

Umman olan yollaradır serzeniş,
Muhabbetli sevdadır her deyiş,
Vuslatına sabredenler erermiş,
Çöl olan şu gönlüme bir gel-sen.

Hazan olan mevsimlerde yaz olsan,
Gülsüz kalan şu gülzara gül olsan,
Demi bilmez bir bülbülün ben olsam,
Maslahatı gülzarlara bildir-sen.

Kara toprak yağmurlarla beslenir,
Maşukların meşkleriyle seslenir,
Mehlikalar didarına süslenir
Sevda kapılarını kırıp gir-sen.

Saltanatı kendinden mi bilirsin
Serdengeçti birgün gelip geçersin,
Havz-ı kevserden belki içersin,
Edeb’ini terk etmeden gezer-sen.

Medeniyet beşiklerde sallanır,
Cihan Şumül Osmanlılar dallanır,
Vatan olan toprakların paklanır,
Evlatların ahlakını süsler-sen.

Poyraz olur çınarları sallarım,
Çınarların dallarında yıl’larım,
Envaidir sadrındaki yolların,
Pusula’mda merkezleri bir bil-sem.