Ben Sen De Öldüm Şiiri - Gökhan Edip Şenel

ben sende öldüm
sen oldum
ey yar
ve sanma unuttum
uyuttum da
ninnilerle büyüttüm
değil bir saniye
bir sanise bile sensiz kalmadım
sen gittin terk ettin
ama ben hiç sensiz kalmadım
uyuduğunda yatağın yastığın yorganın
damarında kanın
ciğerinde nefes
lambanda ışığındım
ipek saçlarında rüzgar
okşar da okşar
yürüdüğün yol kaldırım
pencerende buğu
teninde ter
elinde kalemin
sofranda tabağın
çorban kaşığın
odan sandalyen masan
her sabah uyandığında
gizlice seni öpen de bendim
dudağında yaş
pencerende kuş
yanağında alın
makyaj setinde bendim
boyardım kiraz dudağın
iç çamaşırların
çorabın gömleğin kazağın
Etin tırnağın da bendim
ben hiç sensiz kalmadım
hayalin bile yetti bana
senden başkasına yar olamadım
seni hiç unutmadım
ama yokluğunu unuttum
yalan söyledim kalbime
o seninle dedim
oysa ben de biliyordum
hiç gelmeyeceğini
hiç sevmeyeceğini
zavallı kalbim
işte ona yalan söyledim
hüzünlü bir yalan söyledim
bardağın suyundum
iyi kötü huyundum
sanma seni unuttum
uyuttum da
ninnilerle büyüttüm
rüzgar oldum
kondum ipek tenine
yağmur oldum
düştüm yanağın alına
kemer oldum
sarıldım ince beline
sanma unuttum
uyuttum da
ninnilerle büyüttüm
yol üzeri bastığın çimen
yüzünde tebessümün
güneşin ayın bulutun
ateşin havan suyun
yanağın alnın
yüzün ayağın
saçın tırnağın
kısacası ben sende öldüm
sen oldum
ey yar.