Ben, Sen, Ayrılık Şiiri - Fatih Ataşçi

‘’Beni ben eden benin birleşimi sen…
Seni sen eden benim ben.’’

Güneş doğar, ay batar…
Sokaklar ıpıssız ben kokar…
Gecekonduların ışıkları çalınmış.
Işığı çalınan kalbime benzer gecekondular…
Gecekondular; onur kokar, ekmek kokar, sevda kokar…
Villalarda bene yapışan çengellerin parayla dansı…
Yalnızlık büyür el bebek gül bebek yaşamlarla…
Ben, sen, ayrılık…Güneşe muhtaç insanlık…

Sen villa ihtişamlı kız…
İçi boş hırsız …
Kalbimi çalarsın iki bakışla…
Yüreğimi yakarsın her yakarışla…
Dibi delinmiş kayıkları andırım bu rüyayla.

Ben gecekondularıyım yaşamın…
Gecekondularda yaşayan insanların halini andırırım.
Her tarafım yıkık dökük…
Sımsıcak umutlar büyütürüm;
Zifiri karanlıklara, aldatıcı bakışlara…

Şimdi intihar çiçeklerini büyütürüm…
Seni yeşertirim ağaç ağaç.
Beynim dinamitler yatağı.
Sevginsiz ölümden güller devşiririm.
Kemirilen bir yaşamın kırık sandalıyım.

‘’Beni ben eden benin birleşimi sen…
Seni sen eden benim ben.’’

15.12.2015
Fatih Ataşçi