Ben (sen) Şiiri - Serhat Fidan

Ben (sen)

Dışarıda bir yerdeyim
Neredeyim
Nerelerdeyim
Neler yapıyorum
Ne yapıyorum
Neye bunca gaye
Neye bunca dert
Şimdi
Ben hangi günaha talip oldum
Hangi yüke niyetlendim
Şimdi ne haldeyim

Bakıyorum da
Kayıp kentlerin içindeyim
Yıkılmış tarumar edilmiş
yıkımların ortasındayım

Perişan olmuş hayatlar görüyorum
Kimisi yürüyen ölü
Kimisi ise bir 'yok olan '
Varda yok
Yokta var mış gibi yapanlar görüyorum

Bakıyorum insanlığa
insanlığıma
Sıratta yürüyen
Boynundan zincirlenmiş
Bir et yığını görüyorum
Gözlerimiz kesişiyor
Bakıyor, bakıyor
Ruhum yanıyor
Benliğimi kaybetme noktasına geliyorum
Tuzla buz oluyor yaşam
Değersizleşiyor dünya

Gözlerime saplanan bakışların sahibi ben mişim
Anlamlar değerini kaybetti
Yıkılıyorum
Çatırdıyorum orta yerimden
Yok oluyorum

Oysa
Geçti dediklerim
Sol yanımda biriktirmişim
Yaktım derken
yanmışım
Azat ettim derken
Mahkûm olmuşum

Elveda özgürlüğüm
Elveda özgürlüğüm kadresi...