Ben-sen Şiiri - Selma Şanal

Ben ne rüzgarları devirip geçtim
Ben ne karanlık geceler gördüm bilemezsin,
Sen annenin şefkatine sarılıp uyurken
Benim korkularımı tahmin edemezsin...
Sen alışmışsın kalabalık sevgilere
Keşkelerin olmamış,yada kaçan fırsatların,
Herşey sana gelmiş sen istemeden
İçinde dağ gibi birikmemiş acıların...
Alışmışsın güneşin sıcaklığına
Karanlığın gölgesinde, hiç üşümemişsin,
Dolmamış gözlerin kavgaların ortasında
Şiddetle ağlayan gözden, yaş silmemişsin...
Çocuk yaşta sorumluluk yüklememişler
Kırmamış,incitmemiş hor görmemişler,
El bebek gül bebek zevki sefadan
Alıp seni bir dertten, diğerine sürmemişler...
Sen bilmezsin ekmek uğruna çıkan kavgaları
Nasır tutmamış ellerin,belin bükülmemiş,
Pencerenden izlemişsin yağan yağmurları
Hiç birşeyin eksikliği gözünde büyümemiş...
Gölgeni tanımaz yoksulluğun sokağı
Kirlenmemiş ayakların, o çamurlu yollarda,
Açlığa isyan etmemiş sancılı bedenin
Hıçkırarak ağlamamışsın katıksız sofranda...
Ellerin cebinde yokluğa uzanmamış
İsteklerin dilinde susturulmamış,
Baktığın hiç birşeyde gözün kalmamış
Çaresizlik nedir hiç bilmemişsin...
Var'la yok arasında ezilmemişsin
İki elin başında dövünmemişsin,
Doğuştan aydınlıkmış senin hayatın
Kısaca kaderine yenilmemişsin...

15:18__27.01.11