Ben Şehit Öğretmenim Şiiri - Yeliz Çağalı 2

Ben Numan Konakçı’yım.
İlk ve son görevimi yaptım Diyarbakır’ın Bismil İçesi’ne bağlı
Bahaki Köyü İlköğretim Okulu’nda
On bir aylık evliydim.
Eşim Ayşe Konakçı’yı tayinle getirmiştim yanıma.
Dört aylık da bir kızımız vardı.
Adı Mahinur.
26 Ekim 1993 günü,
Ölüm fermanı yazıldı bizim için
İstiklal Marşı ve bayrak için
Geride sadece, ansızın hayatından çıkıp gittiğimiz
Kızımız Mahinur kaldı.

Ben Nurettin Aslan’ım.
Nasılsınız Hacı Ömer Serin ve Aydın Yılmaz?
Benim kader arkadaşlarım.
Son yolculuğumuza beraber uğurladık birbirimizi
Korku yoktu o an gözlerimizde
Biliyorduk öleceğimizi.
Yıl 1996.
23 Nisan’a sayılı saatler var.
Kahramanmaraş’ın Ekinözü İlçesi'ne bağlı
Altınyaprak Köyü’ndeyiz.
O gece,kaldığımız lojmana geldiler.
Tören yapılmayacak dediler.
Ellerimizi bağlayıp gözlerini kırpmadan bizi kurşuna dizdiler.
23 Nisan sabahı,okula geldi öğrencilerimiz
Ellerinde bayraklar,dillerinde marşlarla
Atalarının kendilerine armağan ettiği
Çocuk bayramını kutlamaya.

Ben Sait Korkmaz.
Yer Ağrı Doğubeyazıt’a bağlı Kazan Köyü.
Tarih 28 Eylül 1994, saat gece yarısı.
Evimin bahçesindeyim kanlar içerisinde yerde.
Eşim ise başucumda ağlıyor.
Başındaki tülbenti çıkarmış göğsüme bastırıyor.
‘’Beni de vurun.’’diye karanlığa haykırıyor.
‘’Ölme ne olur, doğacak bebeğini de gör.’’ diyor.
Sesi hala kulaklarımda.
Yattığım yerden eşimin o haliyle
Bana yardım bulmak için çırpınışını izliyorum.
Ölümün eşiğinde olduğumdan habersiz
Korkuyla bekleyen kızımı düşünüyorum.
O zaman acım, göğsümdeki kurşun yarasını bile delip geçiyor.
Oysa ne umutlarla gelmiştik buralara
Yeni ufuklar açmayı hedeflemiştik yarınlara
Bedenimle beraber toprak oldu hayallerim.
Şimdi ben, tüm sevdiklerimden uzak kara bir gecedeyim.

Ben Neşe Alten.
Mezuniyetimin ardından
Diyarbakır İli Bismil İlçesi Çavuşoğlu Köyü'ne çıkmıştı tayinim.
Babacığımın gönlü razı olmamıştı yalnız gitmeme
O da benimle birlikte gelmişti görev yerime.
Tarih 26 Ekim 1993
Öğretmenliğimin yirmi beşinci günüydü.
Henüz yirmi bir yaşındaydım.
Yaşama dair umutlarım,hayallerim vardı.
Ama babamı da yaşamımı da haince aldılar benden
Doyamadım mesleğime.
Öğrencilerime,öğretmeye doyamadım.
Sadece yüzleri kaldı aklımda,
Onları sevmeye doyamadım.

Merhabalar ben Betül Tekin
Yaşasaydım şimdi on sekiz yaşında olacaktım.
Üniversitede okuyor olurdum belki
Annem ve babam gibi eğitimci olurdum kim bilir?
Annem Yasemin Tekin, babam Bayram Tekin.
Bitlis İli merkez, Düzköy’e bağlı Erikli Köyü’ndeyiz.
Tarih 25 Ekim 1993
Annemle babam telaşlılar.
Civar köylerde lojmanlara saldırılıyormuş.
Biz de köyde bir eve sığınıyoruz.
Birkaç kişi geliyor,arayıp bulmuşlar izimizi
Ellerinde kocaman silahları var.
Lojmanı boşaltmamızı istiyorlar.
Okulun bahçesindeki evimize doğru yürüyoruz.
Hemen arkamızdan da onlar geliyor.
Üç yaşındayım henüz, annemin kucağındayım.
Kalp atışlarını,nefesinin soğuğa karşı sıcaklığını hissediyorum anneciğimin.
Karanlığı delerek gelen bir gürültü kesiyor gecenin sessizliğini
Annem,babam ve ben kanlar içerisinde yerdeyiz.
Artık üçümüz de cennetteyiz.

Ben Burçin Uysal.
Tarih 24 Aralık 2003
Ağrı’nın Doğubeyazıt İlçesi’nin Ortadirek Köyü’ndeyiz.
Aralık ayı malum,dondurucu bir soğuk var.
Kalem tutan parmakları ısıtmak için,sobaları yakmak için
Erken gidiyoruz okula.
O talihsiz gün yaşandığında,öğrencim Okan Kömürcü de yanımdaydı.
O küçücük elleriyle yardım etmek için erkenden kalkıp gelmişti okuluna.
Fark edemedim.
Yanan sobanın içerisine tineri boşalttığını fark edemedim.
Bir anda alevler sardı Okan’cığımı
Hiç tereddüt etmeden kapandım üzerine
Ama o alevler büyüdü,beni de içine aldı.
Canım arkadaşım Aysun Karalar.
Yirmi üç yaşındaydı.
Bizi kurtarmak için daldı alevlerin kucağına
Bizi de kendini de kurtaramadı.
Okan’cığım erken yumdu gözlerini
Dayanamadı o küçücük yüreği yaşadığı acılara
Bizler de ardından veda ettik hayata.
Belki PKK terörüne kurban gitmedik.
Ama yer-köy beğenmeden,seçmeden buralara geldik.
Buralar da vatan toprağıdır dedik.
İyileştirilmemiş koşullar içerisinde görev yaparken yitirildik.
Vazife malulu diyorlar bize
Oysaki şehit olarak anılmayı bizler de hakkettik.