Ben Şehit Çocuğuyum Şiiri - Yorumlar

Duyarlı yürek sesinizi tebrik ediyorum.

Tüm Şehitlerimize Allah' tan rahmet diliyorum, ruhları şad olsun.

Duyarlı yüreğinize, emeklerinize ve usta kaleminize sağlık. Ruhları şad olsun.

Allah bütün şehitlerimize rahmet eylesin.Bu güzel eserinizi ve şahsınızı kutlar,saygılar sunarım efendim.Antolojim de...

Bir şehit çocuğunun duygularıyla özdeşleşen, bir şair yüreğin sesi düşmüş mısralara. Okurken çok duygulandım. Gurur ve onur vardı şiirde. Ama bir yangından geriye kalan kırık ve kırılgan bir yürek de...

Biz bu yaşta ana-baba kaybını derinden yaşarken, küçücük bir yüreğin böyle bir ateşle baş edebilmesini ve ayakta durabilmesini hayal edince, içim sızladı.

Bütün bu duyguları bir arada barındıran duygulu, anlamlı ve bir o kadar da şekil özellikleri bakımından güçlü şiirinizi, yürekten kutluyorum Safure Hanım.

Bütün şehitlerimizi rahmetle anıyor, sevenlerine sabır diliyorum...

Selam ve sevgilerimle...

Evet babaları şehit olduğunda başlarını okşar, alınlarının ortasına da bir buse kondururuz.Belki de "yavrum baban şehit oldu ama artık banın yerinde biz varız,ne zaman bir ihtiyacın olursa hemen yanı başındayız"diye beylik laflar da ederiz.Ama gelin görün ki ateş düştüğü yeri yakar ve bir süre sonra baba hasreti ve babanın resimleriyle baş başa kalırsınız,ne gelen vardır ne de giden.Neyse daha fazlasını yazamayacağım,çünkü nutkum tutuldu.
Efendim bu milli duyarlılığınız için sizlere çokça teşekkür ederim.

Babasını kaybetmiş bir çocuğu anlayabilmek ancak onu yaşamakla mümkündür.

Başkalarının acısına bakılır gibi bakılıyor bu konuya da...

Oysa o çocuk biziz...Savaş görmüş, babasını kaybetmiş, çaresiz kalmış, yetim, öksüz, korumasız o çocuk biziz...

Sn günlerde sosyal medyada da tanık olduğumuz bir konu geldi aklıma.

Babasını kaybetmiş asker çocuğu bir komutan ziyaret eder...

Elinde bir balon var ve bırakmıyormuş. Komutan balonu istemiş vermemiş, hatta ben sana bir sürü balon alırım dediğinde...

Bu balonu babam şişirmişti onun nefesi var içinde diyerek adeta savaştan, kandan, insanlığını kaybetmekten beslenenlere ders vermişti o çocuk...

İşte o çocuk biz olmalıyız ki savaşı önlemeliyiz, kan akmasına dur demeliyiz, savaş çıkarak kan akıtan canilere hayatta şans tanımamalıyız.

Savaştan yana olanlara acımasız olmalıyız...

Kutlarım Safure hanım taze acımızı güncele taşıyan muhteşem bir çalışmaydı...Zevkle okudum. Üzülerek okudum. Şehitler gelmesin çocuklar yetim kalmasın...

Tebrikler ediyor,
kutluyorum sizi
Safure hanım.
Selam ve
hürmetlerimle.

Gurur hüzün hangisi daha aır basabilir ki bir çocuğun kalbinde!Elbette ki babasızlık baba sevgisinden mahrum büyüme.Diğer çocukalr babalarının kanatları altında güvenle büyürken o hep kaybettiklerine yanacak.Evet şehit çocuğu olmak ayrıcalıktır.Lakin acısı daha büyük..Varolsun vatan aşkıyla çarpan mert yiğit yüreğin arkadaşım...sonsuz saygılarım çok değerli şahsiyetinizedir...

Bugün bu topraklarda rahat bir şekilde yaşıyorsak bunu borçlu olduğumuz şehitlerimiz olmasa düşmana karşı korkakça davranan bir millet olsa idik emin olunuz ki şimdi bir millet dahi olamazdık. Ulusumuzun yaşamasının ve gelecek nesillere ulaşabilmesi sağlayan şehitlerimiz bu fedakarlıklarını hiç bir şey karşılığında yapmamışlardır. Sadece VATAN SAĞ OLSUN düşüncesi ile hareket etmişlerdir. Onlara buradan tekrar tekrar ve defalarca şükranlarımı sunuyorum.sizin gibi şehit evladı olan kişilerimiz şehitlerimizin mirasları sınız.ne kadar övünseniz azdır sanırım..hocam kutluyorum..

Öğretmenliğim boyunca okuttuğum şehit çocukları oldu... Bu yıl da bir tane vardı...

O kadar kanatları kırık, o kadar sessiz, o kadar içlerine dönük oluyorlar ki... sanki o baba kaybıyla en büyük koruyucularını kaybetmişler gibi... İnsanın içi sızlıyor...

teselli edemiyorsunuz, nereden söze başlayıp ne diyeceğinizi bilemiyorsunuz... Hani sözün bittiği yer var ya?... İşte o küçücük yürekleriyle erkenden büyümek zorunda kalmış o KOCAMAN çocukların karşısında çaresiz kalıyorsunuz...

İşin ilginç tarafı hepsinde gördüğün ortak olgunluk... Benim tanıdıklarımın hiçbiri yaşadıklarının nedenini kurcalamıyor, öç duygusu taşımıyor, büyük bir tevazu içinde kabulleniyorlar... belki bunun tam adı ÇARESİZLİK...

Şiiriniz beni çok etkiledi Safure Hanım.... Birkaç kez okudum... Örnekler geldi hep gözümün önüne...

Bu temaların işlenmeyeceği günlere toplumca en kısa sürede ulaşmamız ve huzura tekrar kavuşmamız dileğimle... Güçlü duygularınızı ve kaleminizi kutlarım...