Ben Şehit Anası Adayıyım...

Öpüp koklamaya doyamadığım yavrumun,
Dizini kanatan sehpaları dövdüm hep.
Sobaları az yaktım senelerce,
Üşümesin ama eli de çok acımasın dedim hep.
Bıçakları yok ettim ortalardan,
Elma soyarken saatlerce aradım hep.
Tüm eşyalar düşmandı bana.
Öteye beriye çektim durmadan hep.
Okul yollarında elini bırakmadım.
“Kırmızıda dur yavrum” dedim.
“Dur ki doyayım ben sana, “deyip durdum hep.
Ben bu kadar koruyabildim yavrumu.
“Büyüsünde askere gitsin paşam” dedim hep.
Ne hayaller kurdum.
O kışlada nöbet tutarken,
Ben evde tutacaktım hep.
Asker kıyafeti ne yakışır aslanıma
Deyip duruyorum arkadaşlarıma.
Ama...
Şimdi Korkuyorum...
Çok Korkuyorum....
Davulla zurnayla yolladığım yavrumu.
Kamyon kasasında görmekten korkuyorum.
Senelerdir içimde sakladığım sevinç gözyaşlarımı.
Kahpeler için akıtmaya korkuyorum.
Atacağı her adım için duacıyım şimdiden.
“Vatan toprağına bassın da ayağı,
Mayınlara değmesin “diyorum.
Ben şehit anası adayıyım biliyor

Can verip yatması üzmezde beni,
Yan gelip yattı denmesi acıtır yüreğimi.
Vatan Sağ olsun demek üzmez de beni.
Vatanın kimin elinde olduğu kahreder beni.
Cami avlusundaki protestolar soğutmaz içimdeki ateşi.
“Katil iktidar” lafına kızanlar şimdi.
Aynanın karşısına geçip,
Seyretsinler maskeli yüzlerini.
Laiklik için bağırmak yüceltir yüreğimi.
Ama birileri çıkıpta,
“Şehit haberlerini abartıyorlar “derse,
“Allah tattırsın sana” derim.
“Tat da abartma sen bizim gibi”

Biz çocuklarımızı ABD yollarında değil,
Vatan topraklarında harcıyoruz.

Biz çocuklarımızı üniversite arkalarında değil,
Şehit mezarlarında saklıyoruz.

Biz çocuklarımızı uzakta değil.
Yanı başımızda seviyoruz.

Ben şehit anası adayıyım biliyorum.
Ama sen sonunu bilmiyorsun.
Allah affetsin seni,