Ben Sebebsiz Dünyaya Gelenlerdenim

Gece nin bir yarısı
kan,,,ter içinde uyandım
büyük bir korku vardı
içim de
yüreğim de
beynim de
telaşla fırladım
yatağım dan
meleklerimin yanına koştum
soluksuz
kalan
soluklarımla
ikisini de görünce yatak ta
rahat bir nefes aldım
oturdum yanıbaşlarına
korku ile uyandığım
kabusun etkisiyle
gözyaşlarımı daha fazla
tutamadım
engel
olamadım
ağlamaya başladım
titrek ellerimle
yüzlerinde dolaştım
korktum uyandırmaktan
melek gibi yanımdaydılar
o kadar güzellerdi ki
bakmalara doyamadım
oysaki rüyam da
ellerimden alıyorlar dı
yavrularımı
canlarımı
ben tutmak istedikçe
kayıp gidiyorlardı
bağırmak istedim
nefesim çıkmadı
koşmak
istedim arkalarından
ayaklarım adım atmadı
uzaklaşmalarını seyretmek
kamçılarını yaşadım
tüm bedenim de
yavrularım diye
sadece
gözlerim den yaş
akıttım
anne diye seslenişleri
hala kulaklarım da
ALLAH ım
ne olur böyle
bir kabus
daha da yaşatma bana

Öptüm yüreğimin titremelerinle
yanaklarını
pamuk ellerini
gözlerini
içim sızladı birden
hıçkırmaya başladım
size hasret nasıl
kalıcak bu gönül
nasıl dayanıcam
yokluğunuza
siz ben den ayrı
ben siz den ayrı
cehennem olan
zamanlar da
nasıl bitireceğim
ömürsüz,,ömrümü

Offff neden ALLAH ım
neden canım dan olan
meleklerim den
ayrı yaşamak zorunda yım
neden benim bir
yuvam yok
korkusuzluk larım yok
huzurum yok
sevgim yok
sevincim
mutluluklarım
yavrularım
neden neden yanım da yok
yok,,yok,,yok....
yoklarımı yaşamak zorunda yım
kabuslar la uyanıp
yine kabuslar ın içine düşmek
zorundamıyım
neden yaşamak zorunda yım
neden
o kadar yanıyor ki içim
gözyaş larım artık ruhumu kirletmek te
zifiri olan ruhum dan
katran,karası yaşlar ekmekte
yüreğime
ömrüme
hayellerime
kimse tutmadı elimden
niye?
neden?
niçin?
ALLAH ım bu beden lakin tükenmek te
gücüm kalmadı artık
gelmeler den
gitmeler den
çaresiz
tükenmeler den
sorgusuz sorular dan
yargısız infazlardan
sevgisizlik ten
yuvasızlık tan
offf offfff
çok yoruldum
sonu hiçlikler le
biten
acı dolu mücadelerim den
ordan oraya savrulmak tan
yorgunum
yatmak zorunda
kaldığım
çıplak yataklar dan
üşüyerek
uykuya dalmak
zorunda oluşlarımdan
gözyaşlarım la
gece yi besleyip
hıçkırıklarım la
günsüz günlere
başlamaktan
bitkinim
yorgunum
ama artık eminim
asla bir yuvamın olamıyacağın dan
mutlulukları doyasıya
yaşayamıyacağım dan
anladım ki ben......
sebebsiz dünya ya gelenlerdenim,,
hayat denen ruhlar da
sadece koca bir hiçim.....HİÇ......