Ben satmıyorum... Şiiri - Mehmet Tunçer

Tam 25 yıl önce şiirlerimden 30 tane kadarını sağolsun bir matbacı dostum küçük bir kitap halinde basmış ve beş kuruşta para almamıştı.Öldü Allah rahmet eylesin iyi bir şiir severdi yazmazdı ama okurdu.Gençlik işte heveste var onları çantama doldurup dolaşıyordum.İzmirde lüks bir lokantaya gittim şans ya lokantanın sahibide şiir seven biriymiş ver evlat dedi iki tane dolaş masaları ama dedi üsteleme tamam deyip ikinci masaya geldim adam önce istemez dedi tamam beyefendi afiyet olsun deyip ayrılırken hanımıydı her halde yazık be çocuğa dedi al bir kaç tane,Adam tamam canım deyip ver oğlum dedi bir tane uzattım daha kapağını açıp bakmadan 20 tane dedi şaşırdım elimi çantaya attım işte o anda bir şeyler oldu bana verdiğimi çekip aldım elinden satmıyorum dedim,pazar bitti haftaya yine gelirim.Adamın ve kadının suratlarını bir baktım çarşamba pazarı gibi olmuşlardı.Öyle bir zevk aldımki o anı tekrar yaşamak isterim...O sinirle dışarı çıktım ve ilk bulduğum çöp bidonuna çantamı attım ve tam iki yıl tek kelime yazmadım.Ne zamanki gurbet hüznü çöktü içime işte o zaman tekrar başladım naçizane yazmaya.Varsın beş para etmesinler,yazmaya devam...