Ben Sana Yar Deyip Doyamazken

Ey MUHAMMED

Ben sana yar deyip doyamazken,
Ben seni yere göğe koyamazken,
Nedendir bu inkâr,
Nedendir bu öfke,
Sen kimseye kötü diye bakmazken,
Sen ki haksızlığa göz yummazken,
Neden neden…

Ey resul
Ey Muhammed,
Ben sana yar deyip doyamazken,
Seni evrene, gönlüme, sığdıramazken,
Adını duyan ruhum titrerken
Seni arzulayan bu gönül, kor misal yanarken
Neden yar resul neden?
Yapılan bu saygısızlığa edpsizlige medeniyet diyen
Hiç düşündün mü?
Her şey bitmiş üzerinde kefen,
Âlemlerin sultanı MUHAMMED’İME,
Yarab tövbeler tövbesi o nura anarşist diyen,
Sen! İnsan bedenine sığınmış nankör varlık,
Sen medeniyet adına saklandığın cahil yaratık,
Sen sen bir taş misal düşünemiyorsan artık,
Diyecek sözüm şu!
Bırak içkiyi şarabı, bir kez olsun dinle muhamme’ül ezanı.

Ben sana yar deyip doyamazken,
Sen her sözünde gül tohumları ekerken,
Bu dünya’yı bırakıp sana gelirken,
Ey âlemlerin sultanı,
Ey mevsimlerin baharı,
Ey korkulu gecelerimin sabahı,
Gönlümde sevdan
Gönlümde sevdan,
Nefsimizle oldu yürekler hüsran,
Seninle alay edipte cehenneme yer ayıran,
Yaptığına güzel deyipte kendini ateşe atan,
Şu zamana değin yazık seni tanımayan,
Sonsuz güzelliklere,
Sonsuz uzak kalan.
Sözüm sana Danimarka
İnsan olduğunu kul olduğunu hatırla UYAN!
(22 MART 2006 ÇARŞAMBA)
Arife BOLAT