Yar sanır ki,
ben ona yanlış yaparım…
O bilmez, içimde taşıdığım o ağır sevdayı,
bir nefeslik sızıyla devrilen dünyamı.
Bilmez ki,
yer yüzünü saçının tek teline kurban edecek
bir yürek taşıyorum ben;
gökyüzünü bile üzerine örtecek kadar
büyük bir teslimiyetle seviyorum onu.
Yürüdüğüm yolların adı onunla başlar,
geceler onunla kapanır;
bir gülüşüne bütün ömrümü
bir ömürlük acıya değişirim.
Kırıldım mı?
Evet…
Ama en çok, beni yanlış tanıyana kırıldım.
Ben ki, sevdayı incitmeyeyim diye
suskunluğun içine gömülmüş bir canım.
Bir gün anlarsa,
geç kalmış bir bahar gibi çöker içime;
ben yine affederim…
Çünkü yüreğimdeki sevda,
hiçbir hesaba, hiçbir zamana sığmaz.
Ve bilsin:
Ben, ona ne yanlış yaparım
ne de ondan başka bir kapıya yönelirim.
Ben, adım gibi belli,
kader gibi sessiz
ama sevda gibi derinim.
Bu sözlerin sonunda,
bir imza gibi, bir mühür gibi,
gönlümün en ıssız yerinde duran adımla seslenirim:
—Kul Ortak…
KUL ORTAK
Baki OrtakKayıt Tarihi : 6.12.2025 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!