Ben sana yangınım Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Aldın aklımı da bıraktın gittin
Sanma ben unuttum, sanma sen bittin
Ben bana ettim de sen sana ettin
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Her nereye baksam, seni görmüşüm
Ben sana divane, deli olmuşum
Sandım sen sevmedin, bir ben sevmişim
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Oysa ki ben sana, gönül koymuştum
O sevemez diye, sözler duymuştum
Sevmiyorsun diye, emin olmuştum
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Üzmüşüm, kırmışım bilmeden affet
Nasıl diyeyim ki, sen daha sâbret
Elbette ki bunda, vardır bir hikmet
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Felek engel olmuş, kapalı yolum
Kâder bağlamışta, bırakmaz kolum
İstedim yanında, olsaydı sonum
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Ayrı ayrı geçmeseydi ömrümüz
Kavuşmaya olsa mecâl, gücümüz
Bitmez ki sevdamız, dinmez acımız
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Ben bu yanda pişmân, sende o yanda
Bu bir rüyâ olsa, kalksak bir anda
Sendeki yârânın, aynısı bende
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Mümkün olsaydı, dönerdik en başa
Bu kadar acıyı, çekmezdik boşa
Ben öleyim ama, sen mutlu yaşa
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Dileğim, murâdım, birlik olmaktı
Seninle birlikte, yuva kurmaktı
Saklı gözyaşımız, yüreğe aktı
Ben sana yangınım, sen bana vurgun

Mâzide kaldı bak, bizim gülmemiz
Dillere destândır, artık sevmemiz
Vuslâta kaldı yâr, birlik olmamız
Ben sana yangınım, sen bana vurgun