Ben sana vurgunum! Şiiri - Mehmet Sani Özel

Uzaklarda, tarumarı gözlerim,
Gözlerim, bir gecenin ertesini yak paça
Nerde, benim mütebbessim göndermelerim?
Ah! Yar yoluna hasredilen, çalakalem sözlerim
Yine gün biter, yine bir başımlayım
Yine, yüreğimi kanatanı özlerim

Ellerim feriştahın koynunda
Evsiz barksız, yurtsuz yalnızlığım
Kaybettim! Gururu önceleyen aşk oyununda
Ben sana vurgunum. Aşığım be cancağızım!
Dönerim diye uzaklaştım, hayallerimi doyurunca
Ve her uzaklığın sonunda, görmek istediğim
Ellerinden tutunmaya, dönmek istediğim
Sen oldun, sen olacaksın hayat boyunca
Uğruna can verip, ölmek istediğim

İçim, içime sevinç doğurur gül kokulu
Barış öncesi, kavgaların resmindeyim
Ve gülün dalı sancılı, diken dokulu
Sarıldıkça sınırların tersindeyim
Bekaya kaldı filizlerim, tutacak
İçimde umman, içimde umut
Ben senden gizli, gizliye
Seni, sevdiğimi gizlerim

Şimdi, avaz avazdayım
Acıklı bir hikâyenin yol bükündeyim
Yabancıyım dosta, yok hükmündeyim
Dua yazdım adını göklere, can havliyle
Kalbine adımı koyan, ismini çağırıyorum!
Ya dönersin harbiden, terk edilmiş hepine
Ya ben firar eder, soyunurum sabırdan hiçine
Say ki, Azrail’le randevumdan önce
Bunlar sana, sana özlemim
Bunlar sana son sözlerim

Yine gün biter, yine bir başınayım
Yine, yürek kanatanı(mı) özlerim…

25.12.2008