Ben Sana Tutulmuştum Şiiri - İsmet Zeren

Suda süreyerek ayak izlerimi
Gökte sevişerek yeryüzüyle
Bir kağıt mendil gibi atarak bedenimi
Ve sürünerek kuş tüyü vazomda
Ağlayarak ruhumu incitmeden
İçimden dekoviller geçerken çarmıhta
Yalınyayak yaklaşıken ölüme
Kutumdan çıkarırken öfkemi
Yanlızlığı kucaklarken nefsimle
Öperken yırtık yürek ezgimi
Gelinlik bir kız gibi ağlarken
Susuşunda özlerken yediveren güllerini
Rotatifler gibi çalışırken usulca
İntihar ederken zaman dağlarda
Susamışken kanayan yaram kurşunlara
Bakışırken üveyikler kardelen beyazında
Somurturken yarınım dünün ağusunda
Büyüsünde oynarken çocukluğumun
El sallarken sandukalara omuzlarda
Ve kapanırken yokluk içimde büyüyerek
Med cezirlerim safadayken şadırvanlarda
Oyunlar biterken dünyanın küskün dönüşünde
Vururken avcılar içimdeki alageyikleri
Maral,ceylan ve yahuda öpüşürken gölgemle
Kırıtırken hıçkırık güngörmemiş aynalarda
İçim dışımı yerken bir sırtlan gibi iştahayla
Çevremde ihanetin dolaşırken yarım ve çeyrek
Biterken bahar semavi bir rahlede her gece
Istırap yükselirken bir sancak gibi evrenimde
Hayır diyemezken yanılgıların maviliğine
Ben sana tutulmuştum