Ben Sana Ölüm Sunuyorum Şiiri - Ömer Yazıcı

Bir yerinden tutunmuştum martı özgürlüğü tadına
Kanatlanmıştım
Uçuyordum
İçimde kıyametler koparan bir ateş
Gözümde dünyaya meydan okuyan ışık
Dilimde amansız bir sevda
Kanatlanmıştım
Uçuyordum
Çiçek tozları dökülüyordu gökyüzünden
Bir yanımda sen
Bir yanımda dünyaa
Hastir çekmişim sensizliğe
Kanatlanmıştım
Uçuyordum

Bir serseri sözle vuruldu canı yüreğim
Paslı kursunlardan beter
Çekti gitti
Çekti gitti hayalime ilaç olan güzellikler
Çekti gitti herbişeyim
Yaralıdır canı yüreğim

Şimdi bana serseri dünyalar kaldı
Şimdi bana sabahın mayhoşluğu
Şimdi bana sensizliğin sarhoşluğu kaldı
İlk defa bulaştı bana yokluğunun kokusu
İlk defa boğdu
Ben seni diğer gözümden sakınırken
Ben seni hayata değişmezken
Ben seni hapsetmişken içimin sonsuzluguna
İlk defa boyun büktüm allahsız çaresizliğe

Oysa vız gelirdi yaşamanın eziyeti
Dokunamazdı insan olmak
Elleşemezdi
Çekmesen gülüşünü herbişeyim
Gözlerinle meydan okurdum hayattalığa
Ezer geçerdim
Dokundurtmazdım

Ben sana mecburum herbişeyim
Ben sana çiçek bahçelerinde koklaşmak değil
Ben sana özgürlük lezzetinde yaşamak değil
Ben sana zehir sunuyorum herbişeyim
İçebileceksen...gel
Göçebileceksen...gel
Gelebileceksen... gel

Ben sana ölüm sunuyorum her bişeyim

FUFUKA