Ben Sana Mecburum Şiiri - Sümeya Bertan

Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerindeki orman
Serin bir esinti mi geliyor ağaçlarından
Bakışlarında yağmur var
Hayret ediyorum anlayamam
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.

Doğa kışa hazırlanıyor
Bu şehir o eski Malatya mıdır?
Yerde çamur, havada sis
Araçların sis farları bile çaresiz
Sokak lambaları görünmüyor
Evlerde deprem korkusu
Ben sana mecburum sen yoksun.

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
Hiçbir yakınlık göstermemişken bana
Bu bir delilik, Mecnunluktur
İnsan bir akşam üstü aniden yorulur
Boş ve anlamsız yaşamaktan
Yakana yapışır ölüm tutkusu
Yuvarlanır birkaç uçurumdan
Hangi kapıyı açsam
Arkasında yalnızlığın zehirli kokusu.
Güneşin doğuşu batışı farksız
Nasıl yaşanırsa yaşadım ben aşksız
Diye çalıyor kulaklığımdakı şarkı
Virane olmuş Yeni Cami 'nin önünde
Çadırlar kuruluyor
Biri Filistin için bir şeyler yapmaya çalışıyor
Durup bu yıkık şehrin göbeğinde
Bir ah çekiyorum.

Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Belki ancak kullanılmamış bir göğün altında huzur bulurum.
Günler geçmek bilmiyor
Ne yapsam nereye gitsem neye tutunsam
Ben sana mecburum sen yoksun.
Belki terasta oturmuş bir sigara yakıyorsun
Dalgın, düşünceli, yorgunsun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Hava soğuk iyice büzüşüyorsun
Alıp kapüşonunu uzun kumral saçlarını örtüyorsun.
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Yalansız ve yüreğimi kirletmeden
Ne vakit güzel bir dünya düşünsem
Karabasanlar çöküyor üstüme
Birileri ışıkları mı söndürüyor
Kalıyorum ümitsizlik ve ızdırap içinde
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum sen yoksun.
Ben sana mecburum bilemezsin.