Ben Sana Mecburum Şiiri - Salim Erben

Kahrımı kızıl ırmak bile çekmezdi
O yüzden ben sana mecburum kadınım
Mecburum adını aklımda tutmaya
Unutursam ya ölüyüm ya deliyim
Bir rüya görüp bin hayal avutmaya
Ellerin iğde çiçeği gözlerin deniz
Bakışın durgun su yosun kokulum
Mecburum içimi seninle doldurmaya
Ağaçları kış uykusunda ankaranın
Hacı kadın bademlik birde uyanış
Dere boyu çamurdu eskiden yolları
Sokak lambaları birden sönerdi
Kaldırımsız topraktı
Yağdığı zaman yağmur toprak kokardı
Mecburum geçmişimle yaşlanmaya.
Dutluk da eskiden taş plaklar çalardı
Neşetler Nida Zekimürenler vardı
Durup köşe başında deliksiz dinlerdik
Duyulmadık yazılmadık şiirler okurdum
Besteler yapardım inşaatlarda söylerdim
Her akşam iş dönüşü bir somunla gelirdim
Aylar yıllar ezdi geçti gitti ömrümden
Bir sen gitmedin bir sen kaldın
Avcısından kurşun yemiş ceylan gibi
Yandı kül oldu yüreğimde ki dağlar
Çırpına çırpına öldü içimdeki masalar
O yüzden ben sana mecburum
Ne vakit seni yaşamak istesem
İçimin kara bulutları dağılır
Şafaklar seninle dinler ezan sesini
Gün yüzünü seninle açarken
Kayıpsız ayıpsız bu fani dünyada
Ne vakit seni yaşamak istesem
Saydam bir gece perisi gibi
Suyum sun huyum sun soyum
Soy adımı taçlandıran
Tüm kötülüklerden uzaklaştıran
Sen tek kadınımsın