Ben sana elveda derken sararmıştı yapraklar,
Güz düşmüştü kırlara,
Hava soğuktu ve kanıyordu halen bir yara!
Solmuştu bir çiçek ölüme benzer bir gülüşle,
Küsmüş gibiydi adeta hayata.
Bu sana yazdığım en uzun şiir olsun istemiştim;
Çünkü bir daha şiir yazmayacaktım sana.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta