Bambaşka bir konuma düştüm,
Bunca insan arasından
Zamanı geldi, onu gördüm.
Ve sanki ona yazılmıştım.
Yaşamım onun için, ona ithafen,
ama onsuzdu..
Neyse ki hala gözlerimde saklıydı
Bakışının en kahve yanı.
Ve en çok da bana verilmişti sanki
Gülüşünü özleme, gelişini bekleme şansı.
Gölge gölge büyüyen günlerim
Süzülse de iki yaprağın arasından
Yüzüme düşse diye bekler
Ve ağrır, acır, büyür özlemim sancı sancı.
Her ne kadar yabancı dursa da yazdığım şiirlere
Sanki o, en çok benimdi.
Bir gün gelecekti, gelmeliydi
Ya da gitmeliydi artık geleceği ümidi.
Kim bilir?
Ben sırtlamış yokluğunu giderken,
O çıkar bana gelirdi
Ya da bensiz kalan oralara işte..
Kim bilir?
Kayıt Tarihi : 4.1.2014 15:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!