Ben Sana Benzeyeceğim Şiiri - Serap Yavrucu

Acım tükenecek bir matem değil,
Bir talandan sonra sevdim seni yâr!

Ben sana benzeyeceğim…
Parmaklarımın ucunda bir şarkı,
Kim bilir kaçıncı kez,
Kimler için söyleyeceğim…
Notalar sahibini bulamadan dağılacak,
Biliyorum ülfet de bulacak izimi…
Belki ayaz, soğuk, fırtına baş kaldıracak,
Karşısında bir çıram da olmayacak!
Ta ki….

Tuhaf,diyecek biri,
Dudak bükerken diğeri,
Bir de,
Hiçliğin yıllarımı öğüten nağmeleri…
Ama nasılsa,
Yollar biterse bir han…
Yıllar biterse…
Ölüm son değil ya!
Bir yer bulunur varacak…
Dedim ya, sana benzeyeceğim,
Düşe kalka…

Acım tükenecek bir matem değil,
Bir talandan sonra sevdim seni yâr!

Sana benzeyeceğim,
Kasketinde ikindi güneşi,
Pembesi uçmuş hayallerin dipdiri….
Heybende çarmıha gerilmiş İsa’nın elleri
Bakıp bakıp ağladığın,
Ne kadar varsa sende duran, o kadar senden kopan,
İkisinin ortasında sen daima kendin,
Ve şarkın,
Parmaklarının ucunda….
Çoğaldı, çoğaldı…

Ben sana benzeyeceğim,
Sonunda karar verdim.
Başımı taştan taşa vurmaktan da vazgeçtim.
Sen olmak, sonsuzda yol almak daha kolay.
“Kaybolan devemi damda aramaktan,”
Saçlarımda rüzgar, dilimde yâdın,
Bir okyanusta kaybolmak,
Daha kolay!

Sonsuza akarken hepimiz,
Geriye ne isim kalır ne iz
Semayı dolduran uğultular da kaybolur,
Binlerce enstrümandan bir nağme duyulur

Ben sana benzeyeceğim,
Ben değil,”biz” demeyi öğreneceğim!