Ben Sana Aşık Sen Bana Vurgundun

Ben sana aşık sen bana vurgundun... Duygularını açıklamaya korkardın bana; çünkü yorgundun... Yaşamak, nefes almak zor geliyordu sana... Başından geçenlerden dolayı herkesten kaçıyordun. Tutunacak bir dala ihtiyacın vardı ama bunu kabullenmeye bile korkuyordun... Çünkü verilmiş sözlerin vardı ve bunları çiğnemek seni yaşayan bir ölü haline getiriyordu... Verdiğin sözlere ve acı veren hatıralara rağmen gözlerinin içi sevginin ateşiyle ışıl ışıl parlıyordu... Ve ben o gözlere baktığımda içlerindeki cennette kendimi kaybediyordum...

Ben sana aşık sen bana vurgundun... Yaralı bir ceylan gibiydin.. Yardıma muhtaç bir halde sanki beni bekliyordun.. Ben geldim ve sana elimi uzattım. Sende korka korka tuttun elimden. Birlikte sardık yaralarını. Kapanan her yaranda daha büyük bir sevdayla bağlandın bana. Güvendin, inandın ve hayatını adadın hayatıma...
Ufacık bir kalbin vardı. Ara sıra ağırsa da kocaman sevgimi içine sığdırabilecek kadar büyük ve güçlüydü. Hayatın oyunlarına rağmen inadına çarpıyordu hırçınca..! Durmadan, usanmadan, bıkmak nedir bilmeden... Benimle geçirdiğin her an biraz daha bağlanıyordun bana ve hayata. Aynı zamanda yüreğinin kapılarını birer birer açıyordun bana. Sözlerinle okşuyordun yüreğimi adeta... Ve dudağındaki ufak bir tebessümle söylüyordun beni sevdiğini büyük bir tutkuyla...

Ben sana aşık sen bana vurgundun... Kolayca bağlandık birbirimize. Sanki birbirimize aitmişiz gibi hiç düşünmeden doldurduk kalbimizi sevgiyle. Birbirimizden ayrı geçirdiğimiz her günün ardından acı bir özlem doluyordu içimize... Tutkuyla seviyorduk biz; ayrılıp tekrar barışmalarımız bu yüzdendi... Ayrılsakta, uzak kalsakta birbirimiz için çarpardı kalbimiz...
Ben sana aşık sen bana vurgundun... Bu yüzden hiç bitmedi birlikteliğimiz. Ayrı kalamadık hiç birbirimizden. Ecel terleri döktük birbirimizden haber alamadığımız gecelerde... Gözlerimiz doldu yağmuz damlası büyüklüğünde. Uyku girmedi gözümüze. Uyusak bile çığlık çığlığa; ağlayarak uyandık kabuslardan..! Ama gitgide alışmaya başladık bu duruma. Kaçmak istesekte; nafile... Ayrılığın acımasız pençelerinde bulduk sevgimizi her seferinde... Fakat biz tutkuyla seviyorduk ya; o yüzden kopamıyorduk birbirimizden... Hani derler ya: 'Yanlış kişi, yanlış zaman.' diye, öyle değildi bizimkisi..! Doğru kişiydik ama yanlış zamanda sevmiştik...

Ben sana aşık sen bana vurgundun... Her ne kadar ayrı kalsakta, ellerin ellerimde olmasada, gözlerinin içindeki cennette kaybolmasamda, sözlerinle bu dünyadan beni koparmasanda, sana senden yakın olup sana dokunamasamda, sensiz geçirdiğim her günün ardından biraz daha kahrolsamda, sen olmadan bu kalbi taşımak zor olsada, SEVİYORUM SENİ UNUTMA ASLA..!
(27.05.2011 / Trabzon)