Ben başımı yaslayıp derdimi anlatabileceğim birini arıyordum. Sabahları uyandığımda yüzüme gülümseyen birini, sıkılmadan saatlerce konuşabileceğim birini, gitmediğimiz yerleri beraber keşfedeceğim birini istemiştim.
Oysa elini tutmasam bile olurdu,
Sadece gözlerime mutlulukla bakan birini arıyordum ben.
Beraber mutlu olup sokaklarda deli gibi sarılabileceğim birini.
Ve hatta geçmişimizi yargılamadan, kahkahalarla eski aşklarımızı konuşacağım birini. Bütün günün sonunda biten paramız yüzünden metrelerce yolu yürüyeceğim ya da
benimle birlikte kütüphanede saatlerini geçirecek ve ordakileri sinirlendirip fısır fısır konuşabileceğim birini istemiştim.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta