Ben sana ağlamadım... Karanlık gecelerde sığındım yokluğunun boşluğuna... Ve hüzünler biriktirdim gelecek adına dünlerin karanlığına...
Ben sana ağlamadım... Bir umut ışığıyda belki yüreğinde yaktığım kandiller... Bir umut ışığında düş gördüğüm uykusuzluk emareleriydi belkide biriktirdiğim mutluluk çıkınımda...
Ben sana ağlamadım... Yitip gittiğin karanlık sokakların tenhalarıydı hüzünlendiren belkide beni... Bir kaldırım kenarında kıvrılıp yatan, kimsesiz, çaresiz bir aşktı yüreğimi burkan...
Ben sana ağlamadım... Çaresizlik içinde debelenen yüreğimin son çırpınışlarıydı hüzzam faslı sol yanımın... Sol fa diye mırıldanan, es'i tüketmiş bir notaydı hüznüm... Ve çocukluğumun, ve kimsesizliğimin, ve sevgisizliğimin tükenişiydi gözyaşlarımla suladığım roman sayfalarında kalan mutluluğumun....
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta