"ben Şairim" demedim arkadaş

Gönlümden üç-beş kelime dökülür ta... derinden.
Dizerim cümleleri bir, bir, hece aruz demeden.
Zaten okulda bile çakardım edebiyat ve Türkçeden.
Ben şair değilim arkadaş, anlamam şiirden...

Satırlarımda arama imlayı bulamazsın yerli yerinde.
Ünlem Virgül nokta vs sarhoş olur cümlelerimde.
Düştüğü yerde kalır, dedim ya ayyaştır hepside.
Ben şair değilim arkadaş, boğulurum edebi şiir içinde...
Kimileri, kelimelerle dans ederek ahenkle yazar dizelerini
Kimileri ukaladır, beğenmez zamane şairlerini.
Çok gördüm böyle şair kılıflı vezinden bi haber fiyaka düşkünlerini.
Ne şair dedim kendime, nede çaldım üstadların sözlerini...

Biraz öfke biraz sitem döktü bu kez kalemim.
Şairler kırılgandır, alınmayın size değildir sözlerim.
Bendini aşıp, densizce buaşanlara, adabımca söylenirim.
Şair değilim, caka satmam, haddimi yerimi iyi bilirim...

Lehçesi özenti, haçlı diline!
Türkçesi alıntı, bakmaz haline!
Saz diye gitarı, alır eline!
Anırıp geziyor, "ozanım" diye...

Ozanlık bumudur hanımlar beyler!
Bunların yazdığı gönül mü, eyler!
Şişeler kırılır, dökülür meyler!
Övünüp duruyor "ozanım" diye...

Yazdığın iki-üç, süslü kelime!
Benzettin kendini, aklı selime!
Vurma mızrabını, benim telime!
Şairim demedim, var git öteye...

Sen bilmezken kağıdı, kalemi ve de "A, B, C'yi,
Ben sigaramla ısıtıyordum, ayaza mahküm suskun geceyi.
Belki, aşk'a çekilen dikenli tel misali, sevemedim bir türlü şu tümceyi.
Belkide bu sebepten sevmiyorum, kafiyeyi, ölçüyü, heceyi.
Dedim ya, şair değilim arkadaş, lakin çözerim, her şiirin içindeki sırrı, o gizli bilmeceyi yavaş yavaş...

22.12.2021
03;50